"ਮੈਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਗਮਾ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ (ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਸਪਾਂਸਰਸ਼ਿਪ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇਗਾ," ਉਸਨੇ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਹਾ।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਬੜੀ ਬੇਚੈਨੀ ਨਾਲ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਮੀਦ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਸਫਲਤਾ ਉਸਨੂੰ ਕਮਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੇਗੀ।
ਨੈਸ਼ਨਲ ਗੇਮਜ਼ 2023 (ਫ੍ਰੀ ਪ੍ਰੈਸ ਜਰਨਲਜ਼ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ): ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਹਰਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਪਿਛਲੇ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਿੱਠ ਦੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਵੇਟਲਿਫਟਰ ਨੂੰ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਵਿਗੜਨ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਪਰ 27 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਲਈ, ਫੌਰੀ ਟੀਚਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸਪਾਂਸਰਸ਼ਿਪ ਲੱਭਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਕੇਸ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਹਰ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਅਤੇ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ, ਹਰਜਿੰਦਰ ਨੇ 37ਵੀਆਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੇ 71 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਵਿੱਚ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਸਨੈਚ ਵਿੱਚ 88 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਅਤੇ ਕਲੀਨ ਐਂਡ ਜਰਕ ਸੈਕਸ਼ਨ ਵਿੱਚ 113 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਦੇ ਸਰਵੋਤਮ ਯਤਨ ਨਾਲ ਕੁੱਲ 201 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਵਜੋਂ ਇਸ ਸੋਚ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਮਾਨੇ (190 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ) ਅਤੇ ਮਨੀਪੁਰ ਦੀ ਪੀ ਉਮੇਸ਼ਵਰੀ ਦੇਵੀ (189 ਕਿਲੋ) ਨੇ ਇਸ ਈਵੈਂਟ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਚਾਂਦੀ ਅਤੇ ਕਾਂਸੀ ਦੇ ਤਗਮੇ ਜਿੱਤੇ।
ਪਟਿਆਲਾ ਜ਼ਿਲੇ ਦੇ ਨਾਭਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ, ਹਰਜਿੰਦਰ ਨੇ 2016 ਵਿੱਚ ਵੇਟਲਿਫਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸਥਾਈ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਐਥਲੈਟਿਕਸ ਅਤੇ ਕਬੱਡੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਅਜ਼ਮਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ 2022 ਦੀਆਂ ਬਰਮਿੰਘਮ ਰਾਸ਼ਟਰਮੰਡਲ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਂਸੀ ਦਾ ਤਗ਼ਮਾ ਉਸ ਲਈ ਨੌਕਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।
ਇਸ ਸਾਲ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਹਰਜਿੰਦਰ ਨੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਵਿੱਚ ਸੀਨੀਅਰ ਮਹਿਲਾ 71 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਸੋਨ ਤਮਗਾ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਸੋਨ ਤਮਗੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਟਰਾਫੀ ਕੈਬਿਨੇਟ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਹਰਜਿੰਦਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ ਹੈ ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ।
ਆਪਣੀ ਸੱਟ ਬਾਰੇ ਬੋਲਦਿਆਂ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਪਏਗਾ, ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਪਿੱਠ ਵਿੱਚ ਅਕੜਾਅ ਸੀ। ਜਨਵਰੀ 'ਚ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ।''